Ich dwoje

Dwa istnienia w zachwycie
tulą się do siebie –
łąka i las.
Żadne nie zna drugiego z imienia,
a pachną sobie wzajemnie
i szumią.
Razem witają wieczór
i poranne słońce,
jednakie ich kwitnienie, miodoobdarzanie,
wspólne ścieżki dla mrówek.

Boże! chroń tych dwoje.